درروايتي از اهل سنت امده:دجال دوچشم داردكه بين انهانوشته شده

(كافر)

وكسانيكه ازاعمال وكرداردجال بدشان بيايدانراميبينند

می بینیم چند دهه ای است كه حملات  صهیونیزم جهانی علیه  تفكر مهدویت سرعت فوق العاده ای به خود گرفته است به گونه ای كه كمتر در طول تاریخ مشابه آن را دیده یا شنیده ایم .

 می توان نتیجه گرفت كه آرزومندان سیطره بر دهكده ی كوچك به شواهدی دست یافته اند كه حكایت از فرا رسیدن وقت موعود ( پایان عمر قوم بهانه گیر و ستیزه جوی بنی اسرائیل و در نتیجه بر باد رفتن آرزوی هزارساله شان ) دارد

یکی ازاین وظایف شرکت در{ندبه}های صبح جمعه

 آيا هيچ يک از شما خوش ندارد که در خانه خود بماند، نفقه خانواده اش را بپردازد و چشم به راه امر ما باشد؟ پس، اگر در چنين حالی از دنيا برود، ماننند کسی است که همراه رسول خدا  صلي الله عليه و آله و سلم در نبرد بدر به شهادت رسيده است و اگر هم مرگ به سراغ او نيايد، مانند کسی است که همراه قائم ما و در خيمه او باشد

جلالت امامت و عظمت شأن او و علو

مرتبه و سعه وجودی آن فراتر از آن است

که عقول مردم قادر به درک آن باشند

نشانه‏اش اين است كه در سن پيری است و جوان می‌نمايد، تا آنكه هر كس او را ببيند، گمان برد كه چهل سال يا كمتر دارد. نشانش اين است كه به گذشت روزگار، پير نشود، تا مرگش رسد.

 من هم صاحب الامرم ولى آن صاحب الامر نيستم كه زمين را پر از عدالت كند چنانچه پر از ستم شده است و چگونه او باشم با اينكه مى‏بينى بدنم لاغر است ولى قائم آنست كه چون ظهور كند در سن پيرانست و سيماى جوانان را دارد، نيرومند باشد تا بجائى كه اگر دست به بزرگترين درخت زمين اندازد آن را از جا بكند و اگردركوهها فرياد كشد سنگهاى آنها از هم بپاشد؛ با او است عصاى موسى و خاتم سليمان عليه السلام، او چهارمين فرزند من است، خدا او را زير پرده خود نکهدارد تا بخواهد، سپس او را ظاهر كند تا زمين را پر از عدل و داد كند؛ چنانچه پر از جور و ستم شده است

نقل ازخبرنو

حسین! مرا نشناختى؟!
پیرمردى قمى که آدم راستگویى بود، چهل سال قبل( البته حضرت استاد ـ رحمه الله ـ این داستان را بیش از پانزده سال پیش نقل فرموده اند.) براى ما نقل کرد که خیلى میل داشتم مسجد جمکران را سفید کنم. از آن جا که بسیار به این کار تمایل داشتم به حرم حضرت معصومه(س) رفتم و از آن حضرت خواستم از خدا بخواهد که من به این کار موفّق شوم. تا اینکه در خواب و یا بیدارى به من فرمودند:

به فلان تاجر یا کاسب مراجعه کن، به او مراجعت کردم، او هم موافقت کرد. همراه با چهار کارگر به آن جا رفتیم. در خواب به من فهمانده بودند که گچ و لوازم کار و ترتیبات مصالح را مهیّا مى کنند. و گفته بودند که سه روز و نصف کار دارد، و گچ را از فلان جا روزى 15 مَن مى آورند و این که با آن گچ ها، مسجد و حجره ى خادم را نیز سفید کنید. تا این که پیرمردى را دیدم که محاسن سفید و پارچه ى سفیدى بر سر داشت.

گفت:این جا سه روز و نصف کار دارد، از این باغ کنار مسجد هر روز 15 من گچ مقابل مسجد مى ریزم، و مشغول کار مى شوید، و صبحانه و نهار شما هم با من باشد. گفتم: چه طور حساب مى کنید، کجا شما را پیدا کنیم؟ گفت یک جورى حساب مى کنیم، گفتم کجا شما را ببینم؟ گفت فلان جا در هر حال، آن مرد هر روز 15 من از باغ کنار مسجد گچ مى آورد و مقابل مسجد مى ریخت و صبحانه و نهار هم مى آورد.

پس از پایان کار به رفقاى کارگر گفتم: این جا باشید، و رفتم با آن شخص تصفیه حساب کنم، ولى دیدم آن جا مسکونى نیست، به آبادى نزدیک جمکران رفتم و سراغ آن مرد را گرفتم و نیز گفتم: آیا کسى به این قیافه را در این جا مى شناسید؟ گفتند: چنین کسى این جا نیست. گفت: بیچاره شدم، کارگرها هم منتظر، از شدّت ناراحتى با صداى بلند گفتم: اى کسى که مرا سرگردان کردى، به حقّ فلان بیا حساب ما را تصفیه کن و ما را از سرگردانى نجات بده. صدایى را شنیدم ولى کسى را ندیدم که گفت: حسین، مرا نشناختى؟! مثل اینکه حضرت خضر(ع) بود، فهمیدم متعارف نیست با خود گفتم: اگر عمله ها گفتند چرا دیر کردى، جواب آن ها را چه بگویم؟ ولى وقتى به آن ها رسیدم دیدم مى گویند چه خوب زود آمدى! با این که هر هفته به جمکران مى رفتیم، گویا در آن مدّت خواب بودم و با آن چه قبلاً مى دیدم کاملاً متفاوت بود، زیرا در آن مدّت در کنار مسجد باغ بود و اطاقى مقابل مسجد که آن آقا گچ را در آن جا مى ریخت، در حالى که قبلاً پهلوى مسجد باغى نبود که از آن باغ گچ بیاید، و نیز هیچ اثرى از اطاق روبروى مسجد که گچ را در آن جا مى ریخت دیده نمى شد ولى در این میان سفید کارى شدن مسجد یقینى بود و خواب و خیال نبود، و واقعا مسجد سفید شده بود. حتى هفته بعد رفتم ببینم آیا راستى مسجد را گچ کارى کرده ام یا در خواب بوده، دیدم سفید شده و حتى حجره خادم هم سفید است  

گزارش خبرنو به نقل از مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت؛

فرج من نزدیک است، دعا کنید بَدا حاصل نشود
آیا نباید در فکر این باشیم که از کسى "حضرت اباصالح المهدى(عجّ)" که خداوند براى اصلاح جامعه قرار داده بخواهیم که بیاید؟! خود او در مسجد سهله، جمکران، در خواب و بیدارى در گوش افرادى از دوستانش بدون اینکه او را ببینند، فرموده است: "فرج من نزدیک است، دعاکنید." یا به نقلى فرموده: "فرجم نزدیک شده، دعا کنید بَدا تأخیر مقدّر نشود.حاصل نشود."
چرا به مسجد جمکران نمى آیى؟
عدّهاى از پاکان و نیکان با حضرت صاحب(عجّ) سؤال و جواب مى کنند و حاجت مى طلبند و جواب مى گیرند و در مسجد جمکران، صداى آن حضرت را مى شنوند!

آقایى را که در بیدارى دیده بودم، در خواب به من فرمود: چرا به مسجد جمکران نمى آیى؟
حضرت حجّت(عجّ) از ما التماس دعا دارد!
آقایى که زیاد به مسجد جمکران مى رود، مى گفت: آقا(حضرت غائب(عجّ) را در مسجد جمکران دیدم، به من فرمود: به دل سوختگان ما بگو براى ما دعا کنند، و یک مرتبه از نظرم غائب شد، نه اینکه راه برود و کم کم از نظرم غائب شود!

همین آقا هفته ى قبل از آن هم، حضرت را در خواب دیده بود. ولى افسوس که همه براى برآورده شدن حاجت شخصى خود به مسجدجمکران مى روند و نمى دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایى از آنها دارد که براى تعجیل فَرَج او دعا کنند!

چنان که به آن آقا( شیخ ابراهیم حایرى ـ رحمه اللّه ـ در حال اعتکاف در مسجد کوفه) فرموده بود: اینها که به این جا آمده اند، دوستان خوب ما هستند، و هر کدام حاجتى دارند: خانه، زن، فرزند، مال، اداى دین؛ ولى هیچ کس در فکر من نیست!

آرى، او هزار سال است که زندانى است، لذا هر کس که براى حاجتى به مکان مقدّسى مانند مسجد جمکران مى رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه ى فیض، یعنى فَرَج خود آن حضرت را از خدا بخواهد. 

 يوسف نه به تقاضای پدر، بلکه از جانب خود، پيراهنش را فرستاد تا پدر بدان شفا يابد و چشمانش بينا شود.اين پيراهن مرا ببريد و بر صورت پدرم بکشيد تا بينا شود. اي يوسف زهراعليه السلام! چشمان بصيرت ما به دليل گناهان و نافرماني‏ها نابينا شده‏اند و اگر چنين نبودند هيچ‏گاه از افتخار روشن شدن به چهره‏ دل‏رباي شما محروم نمي‏گشتند. آيا چشمی که هزاران آلودگي بر آن نشسته است، شايستگي دارد که تصوير آن عزيز مه‏ پيکر را در آغوش بگيرد؟ پرده‏ اي که بر ديدگان ما افتاده، آن‏قدر ضخيم است که دستان ما از زدودن آن ناتوانند و تنها يد بيضای شما مي‏تواند آن را فرو افکند. اي يوسف زهراعليه السلام! ما يعقوب نيستيم، امّا شما از يوسف، کريم‏تر و بخشنده‏تريد. بر ديدگان نابيناي ما نظري افکنيد تا شايستگي ديدار چهره‏ي زيباي شما را بيابد و از نگريستن به آن، مست و سرشار شود.

برادران يوسف با متاعي اندک و ناچيز براي خريد آذوقه به بارگاه يوسف آمدند؛ متاعي که در برابر شوکت و شکوه آستان يوسف، چيزي جز شرمندگي براي برادران نداشت. شايد آنان به متاع خود مي‏نگريستند و نگاهي نيز به جلال و جبروت يوسف مي‏افکنند. آن‏گاه از متاع ناچيز خود، شرمنده مي‏شدند.اي عزيز! ما و خاندان ما را ناراحتي فراگرفته است و متاع اندکي (براي خريد مواد غذايي) با خود آورده‏ايم. پيمانه‏ي ما را پر کن و بر ما تصدّق و بخشش فرما؛ زيرا خداوند، بخشندگان را پاداش مي‏دهد. با اين حال، يوسف کريمانه ايشان را پذيرفت و پيمانه‏ي آنان را پر کرد. اي يوسف زهراعليه السلام! ما نيز خريدار مهر شماييم، ولي براي بار يافتن به آستان بلند شما، چيزي نداريم. اگر هم داشته باشيم، بضاعتي است ناچيز که نگاه به آن و يادآوري آن، عرق شرمندگي بر جبين‏مان مي‏نشاند. با اين حال، عاجزانه از شما مي‏خواهيم که يوسف‏گونه ما را بپذيريد و کريمانه بر ما نظر کنيد و پيمانه‏ي ما را پر سازيد.